Terug zijn
Door: Lucia
Blijf op de hoogte en volg Roy en Lucia
19 Augustus 2014 | Nederland, Meppel
Zo. Het echte, drukke, Nederlandse leven is weer begonnen. Voor mij (Lucia) is er zelfs alweer een corso achter de rug, en ook zijn we allebei weer aan het werk. Dit is aan de ene kant weer wennen, maar aan de andere kant ben je ook weer zó thuis in je eigen wereldje. Onze lichamen willen nog niet altijd helemaal mee, vooral het eten viel de afgelopen week niet altijd goed en ook de airco in de bus voelen we nog altijd in de keel. Maar ach, geen Ebola dus we mogen niet klagen ;)
De laatste week in Wulugu is snel omgegaan. Omdat we nog vrij veel geld te besteden hadden ben ik hier vooral druk mee geweest. Toen ik aan onze gastmoeder Ama het idee van de matrassen voorlegde gaf zij aan ook nog wel andere ideeën te hebben. En hierna kwam ze met het idee van een grote poort, zodat het weeshuis afgesloten kan worden in de nachten of wanneer de kinderen er niet zijn. Eigenlijk was dit al een idee van onszelf toen we nog thuis waren, dus hier waren we het direct mee eens. Daarnaast kwam Ama met het idee van een eigen waterput, zodat de kinderen het grootste deel van het jaar het water kunnen halen binnen de eigen compound. Omdat we genoeg (drink)water natuurlijk heel belangrijk vinden hebben we ook hierop direct "dat doen we!" geroepen. En wat dan wel heel leuk is aan Ama is dat ze er alles aan doet om ervoor te zorgen dat wij resultaat zien van het geïnvesteerde geld. De volgende dag werd er al aan de put begonnen en ook hebben we de poort besteld. Ik moest wel mee naar de poortman, maar ik mocht niet uit de motorking want als ik er bij zou zijn zou hij de prijs verhogen volgens "mama".
Verder zijn we in de laatste week met de weeskinderen op een soort schoolreisje geweest naar Paga, het krokodillendorp. We hebben een trotro geregeld waar we met 31 kinderen en 7 volwassenen in pasten. Wij waren er eerst in gaan zitten, en we dachten echt dit gaat noooooit passen! Maar toen de deuren open gingen stroomden de kinderen binnen, ze bleven stromen, en uiteindelijk zat werkelijk iedereen erin. 9 Personen op 1 bank, dus 5 naast elkaar en dan daar weer een rij bij op schoot. Alleen dat al was een hele belevenis. Na wat uitleg over de krokodillen mochten alle kinderen de krokodillen aanraken en met ze op de foto. Ze vonden het heel spannend, maar supergaaf. Hierna hebben alle kinderen een dikke bak rijst gekregen met een groot stuk kip. Op dat moment konden we wel zien dat ze op het platteland leven, want de lepels werden liever niet gebruikt en ook lag de grond er goed onder toen we weggingen.
Nu we terug zijn en terug kijken op onze reis kunnen we zeggen dat we het goed gehad hebben. We hebben mooie, bijzondere ervaringen opgedaan die ontstaan als je je in een andere cultuur onderdompelt. Hier hoort ook een stukje teleurstelling bij over wat je met je eigen persoontje kunt betekenen in zo'n totaal andere cultuur. Hiervan zijn de kapotte goaltjes het grootste voorbeeld. Maar we beseffen ons ook dat dat ONS probleem is, dat bijvoorbeeld de goaltjes kapot zijn of de kleurplaten veel te snel op omdat ze te snel een nieuwe pakken. In onze cultuur ben je niet blij als je niks hebt, maar daar wel! En dat is dan ook wel weer iets wat wij kunnen leren :) Wat onze reis helemaal afmaakt is dat we zulke mooie dingen met het geld hebben kunnen doen. Zonder ons was er veel minder gebeurd en hoe eerder de kinderen in een echt "huis" kunnen leven, hoe beter!
Daarom namens ons, en namens ons gastgezin: GOD BLESS YOU
Leuk dat er zoveel mensen zijn die onze verhalen gelezen hebben en zulke lieve/leuke reacties achtergelaten hebben. Echt heel leuk om terug te lezen!
Liefs, Roy en Lucia
PS: foto's zal ik er zo ook opzetten!
De laatste week in Wulugu is snel omgegaan. Omdat we nog vrij veel geld te besteden hadden ben ik hier vooral druk mee geweest. Toen ik aan onze gastmoeder Ama het idee van de matrassen voorlegde gaf zij aan ook nog wel andere ideeën te hebben. En hierna kwam ze met het idee van een grote poort, zodat het weeshuis afgesloten kan worden in de nachten of wanneer de kinderen er niet zijn. Eigenlijk was dit al een idee van onszelf toen we nog thuis waren, dus hier waren we het direct mee eens. Daarnaast kwam Ama met het idee van een eigen waterput, zodat de kinderen het grootste deel van het jaar het water kunnen halen binnen de eigen compound. Omdat we genoeg (drink)water natuurlijk heel belangrijk vinden hebben we ook hierop direct "dat doen we!" geroepen. En wat dan wel heel leuk is aan Ama is dat ze er alles aan doet om ervoor te zorgen dat wij resultaat zien van het geïnvesteerde geld. De volgende dag werd er al aan de put begonnen en ook hebben we de poort besteld. Ik moest wel mee naar de poortman, maar ik mocht niet uit de motorking want als ik er bij zou zijn zou hij de prijs verhogen volgens "mama".
Verder zijn we in de laatste week met de weeskinderen op een soort schoolreisje geweest naar Paga, het krokodillendorp. We hebben een trotro geregeld waar we met 31 kinderen en 7 volwassenen in pasten. Wij waren er eerst in gaan zitten, en we dachten echt dit gaat noooooit passen! Maar toen de deuren open gingen stroomden de kinderen binnen, ze bleven stromen, en uiteindelijk zat werkelijk iedereen erin. 9 Personen op 1 bank, dus 5 naast elkaar en dan daar weer een rij bij op schoot. Alleen dat al was een hele belevenis. Na wat uitleg over de krokodillen mochten alle kinderen de krokodillen aanraken en met ze op de foto. Ze vonden het heel spannend, maar supergaaf. Hierna hebben alle kinderen een dikke bak rijst gekregen met een groot stuk kip. Op dat moment konden we wel zien dat ze op het platteland leven, want de lepels werden liever niet gebruikt en ook lag de grond er goed onder toen we weggingen.
Nu we terug zijn en terug kijken op onze reis kunnen we zeggen dat we het goed gehad hebben. We hebben mooie, bijzondere ervaringen opgedaan die ontstaan als je je in een andere cultuur onderdompelt. Hier hoort ook een stukje teleurstelling bij over wat je met je eigen persoontje kunt betekenen in zo'n totaal andere cultuur. Hiervan zijn de kapotte goaltjes het grootste voorbeeld. Maar we beseffen ons ook dat dat ONS probleem is, dat bijvoorbeeld de goaltjes kapot zijn of de kleurplaten veel te snel op omdat ze te snel een nieuwe pakken. In onze cultuur ben je niet blij als je niks hebt, maar daar wel! En dat is dan ook wel weer iets wat wij kunnen leren :) Wat onze reis helemaal afmaakt is dat we zulke mooie dingen met het geld hebben kunnen doen. Zonder ons was er veel minder gebeurd en hoe eerder de kinderen in een echt "huis" kunnen leven, hoe beter!
Daarom namens ons, en namens ons gastgezin: GOD BLESS YOU
Leuk dat er zoveel mensen zijn die onze verhalen gelezen hebben en zulke lieve/leuke reacties achtergelaten hebben. Echt heel leuk om terug te lezen!
Liefs, Roy en Lucia
PS: foto's zal ik er zo ook opzetten!
-
19 Augustus 2014 - 22:33
Albert:
het is toch wel een heel erg zinvolle reis geweest.
-
19 Augustus 2014 - 23:26
Jan En Lucia:
uit jullie verhalen vernemen wij hoe tof het allemaal geweest is echt een super belevenis
een reis om nooit te vergeten. -
20 Augustus 2014 - 10:25
Margreet :
Hoi nederlandse afrikaners, wat fijn dat jullie het mooi hebben gehad, en dat jullie zoveel goede dingen hebben kunnen doen. Bedankt voor de reisverslagen en de mooie foto's. Dat het snel ging is ook wel gunstig, vonden jullie het iig niet vervelend :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
